Önceleri BEPPE, şimdi de WAYANA sokak hayvanlarıyla mesafeli bir ilişki kurdu. Sokak hayvanlarının kendilerini güvende hissettikleri ama servisimizi ve konuklarımızı tedirgin etmemelerine özen gösterdiğimiz bir anlayış geliştirdik. WAYANA’nın düzenli misafiri olan bir kedimiz, bir de köpeğimiz var. Köpeğimizin adı Kutup, son dönemde bir ameliyat geçirdiği için ziyaretleri seyrekleşti. Bugünkü yazımızın konusuysa kedimiz, adı Filiz.

Filiz’in ilk gelişi pandemi öncesine uzanıyor. Gri, duman renkli, açıklı koyulu bir desene sahip parlak, uzun tüyleri olan, uzun bıyıklarıyla yoldan geçenin kafasını çevirip bakmadan, pek çoğunun yanında durup sevmeye teşebbüs etmeden geçemediği bir güzellik abidesi. Ve o güzelliğin paralelinde ortaya çıkan, güzelliğinin farkında olmanın getirdiği hafif bir kendini beğenme hali, gösterilen ilgiye mesafeli yaklaşma, asla samimi olmama kararlılığı gibi özellikleri de saymadan geçmemek lazım.

Filiz hakkındaki bu yazıyı kaleme alırken John Gray’in “Kedi Felsefesi” kitabını tekrar okudum. Kedilerin evcilleşmesinden değil insanlarla birlikte yaşamayı kendi çıkarları için uygun bulmasının ve bugünkü konumuna evrilmesinin Mısır uygarlığı dönemine uzandığını hatırlatıyor yazar. Mısır’ın zahire ambarlarına dadanan kemirgen ve sürüngenlerin kedilerin besini olması, böylelikle ambarların gıda güvenliğinin sağlanmasının Mısırlılara sağladığı kolaylık iki türün birlikte yaşamasının kağıda dökülmeyen protokolü olmuş. O gün bugün kedilerle birlikte yaşamayı sürdürüyoruz.

Bizim Filiz’le geçen bir günümüzü şöyle bir akışla özetleyebiliriz:

WAYANA servise geç başlıyor. Biz dükkânı öğle saatlerinde açıp hazırlıklara başlıyoruz. Bizim gelişimizden kısa bir süre sonra Filiz de kendi mama tabağının yanına geliyor. Tabakta akşamdan kalan kalıntılar varsa onlarla bir başlangıç yapıp arka ayaklarının üstüne oturarak sabit bakışlarla ama bakışını hiç kaçırmadan dükkâna kim erken gelmişse ona bakıyor. Nadiren bu bakışlara kendine has miyavlaması eşlik ediyor ama çok nadir. Kısa bir süre sonra siz artık işinizi bırakıp Filiz’İn tabağına kuru mamasını koymaya kendinizi mecbur hissediyorsunuz. Eliniz değmişken su kabını da tazeliyorsunuz ve sabah seansınız tamamlanmış oluyor.

Filiz’in gününün bundan sonrası dükkânın hangi koltuğunda yatacağına dönük kararlarıyla şekilleniyor. Çoğunlukla seçimini divanın dükkâna yakın kısımlarında yatmaktan yana kullanıyor ama zaman zaman bizi şaşırtmayı da başarıyor. Biz faniler gibi kirayı, stopajı, tedarikçi ödemesini, yeni ürün seçimleri konusunda karar vermeyi, bülten yazmayı, inovatif çözümler geliştirerek varlığını sürdüren bir işletmeyi canlı tutmayı yaşamının öncelikleri arasında görmüyor. Huzuru bozulmadıkça bulunduğu yerde uyuyor, onun yattığı yere konuklardan gelen olursa hafifçe pozisyonunu değiştirerek yer açıyor ya da ‘size lanet olsun’ bakışı fırlatarak dükkânı terk ediyor.

Bir dahaki gelişinizde Filiz’e siz de alıcı gözle bakın. Mutlu bir yaşamın reçetesi Filiz’de var ama bizim o reçeteyi kabullenmemiz zor.